ذخیره نوعی بدهی است که زمان تسویه و یا تعیین مبلغ آن همراه با ابهام نسبتاً قابل توجه است.ذخایر را می‌توان از سایر بدهی‌ها متمایز کرد، زیرا در مورد زمان تسویه و یا مبلغ آن ابهام وجود دارد.
ذخیره باید در صورت احراز معیارهای زیر شناسایی شود:
1) واحد تجاری تعهدی فعلی (قانونی یا عرفی) دارد که در نتیجه رویدادی در گذشته ایجاد شده است.
2) خروج منافع اقتصادی برای تسویه تعهد محتمل باشد.
3) مبلغ تعهد به گونه‌ای اتکا پذیر قابل برآورد باشد.
اندوخته یک نوع محدودیت در تقسیم سود است و جزو حقوق صاحبان سهام است.
اندوخته به دو نوع تقسیم میشود:1- اندوخته قانونی 2- اندوخته اختیاری ( که انواع مختلف دارد )
اندوخته قانونی 5% سود خالص است (در صورتی‌که شرکت سود ده باشد) و تا زمانی‌که به 10% سرمایه برسد اجباری است.
منبع : استانداردهای حسابداری ایران نشریه 160چاپ 1386 - استاندارد شماره 4/بند7،8 و11
درباره این سایت